19 mei 2009

Mensen

Ik wist niet zo goed hoe ik deze blog moest beginnen maar dankzij een mooi stukje tekst op de blog van Monique is het toch gelukt. Die tekst gaat over mensen die je in je leven ontmoet, en dan ook ALLE. Sommigen zijn zo weer weg, maar soms stappen er mensen in je trein die heel bijzonder blijken te zijn. Zo ook bij mij.

Zeseneenhalf, bijna zeven jaar geleden kwam er iemand in mijn leven. Zij is heel bijzonder gebleken in al die jaren dat ik haar heb leren kennen. Want iedere keer toont zij weer nieuwe kanten van zichzelf. Iedere keer word zij in mijn ogen mooier en bijzonderder. Ze is een van de weinige mensen die ik (relatief gezien) nog niet zo lang ken, en toch ondanks mijn ziekte niet is weggebleven. Ze komt als het even kan langs als ik in het ziekenhuis lig, en we praten ook regelmatig met elkaar. Ze is oprecht geinteresseerd, en geeft me het gevoel dat ik OOK bijzonder ben.

Dat ze niet alleen aan zichzelf denkt, maar ook aan anderen wist ik al van een eerdere verjaardag. Drie jaar geleden heeft zij op haar verjaardag geld gevraagd zodat ze een donatie kon doen aan de NCFS. Dat vond ik opzich al bijzonder, want wie geeft nu AL zijn verjaardagsgeld weg!
Vorig weekend heeft ze me echter nog meer versteld doen staan. Wederom heeft ze iedereen om geld gevraagd voor haar verjaardag. Dit keer echter, heeft ze het geld besteed aan een weekendje weg naar Antwerpen voor mij en Rick!
Ik weet nu gewoon nog steeds niet wat ik hier op moet zeggen, ik vind het zo geweldig lief van haar!!! Ik kan haar wel blijven onderknuffelen, want wie doet nou zoiets!!! Gek mens. Al dr verjaardagsgeld besteden voor mij! Sprakeloos...

Is er al een Nobelprijs voor Most Beautiful Person?



P.S. Morgen komt echt het stukje over Antwerpen, maar dit moest eerst!

08 mei 2009

Een aantal weken later...

Ja daar heb je het maar druk mee, zo'n verhuizing. Spontaan schrijf je niet meer, en laat je iedereen in spanning afwachten of we elkaar al niet de tent uit hebben gevochten. Nou ik kan jullie vertellen dat dat niet het geval is. Het gaat tot nu toe super goed, en ik kan niet anders zeggen dan: Dát hadden we eerder moeten doen!!!

Natuurlijk het is af en toe wel lastig met boodschappen doen, of koken. Ik heb niet altijd energie voor koken, waardoor Rick het soms nog moet doen nadat hij van werk thuiskomt. Maar als ik energie heb, en niet zo benauwd ben probeer ik toch mijn ding te doen door te koken, en soms ook nog af te wassen!! Ik kreeg zelfs de eerste keer na het afwassen spierpijn!

Ik zal nog even wat fotootjes plaatsten, dan krijgen jullie een indruk van hoe het er hier nou uit ziet.

Ik aan het werk


Rick en Papa aan het werk

Bert aan het werk



Plintjesmozaïek van mijn vader


Van Buiten





Van Binnen:

Het portaaltje


De keuken