Spannend nieuws!

Allereerst is dit mijn 200e bericht! Maar dat i natuurlijk niet het belangrijkste!
Sinds gisteravond sta ik namelijk HoogUrgentInternationaal!

Wat houdt dit nu in?
Diit betekent dat ik omhoog geschoven ben in de lijst, ik ben nu Nummer 1 van Europa. Nouja, dat wil zeggen: Achter anderen die ook op HUI staan.

Wat zegt dit over mij?

Nou het gaat niet echt lekker, maar dat hadden jullie vast al begrepen. Ik zit sinds donderdag weer aan het infuus, en hopelijk helpt het een beetje maar verder is het wel *** Ik ben afgevallen (woog toen ik opgenomen werd nog maar 46.5 kilo, voorm ij echt WEINIG), mn suikers zijn ontregeld en mn crp waarde is gestegen. Op dit moment zou ik niet een sgetransplanteerd kunnen worden ivm hoe slecht ik nu ben. Ik mag eerst dus een paar kilo aankomen, de onsteking wegwerken en mn suikers op peil brengen. Hopelijk gaat dit vlot, zodat ik me wat beter ga voelen.

Kortom, het is geen feestje hier, maar alle kaarten die ik tot nu heb gekregen steunen me ontzettend goed!!

Oproep Momo

Vanochtend zaten we nog grapjes te maken over wie het eerst getransplanteerd ging worden, dat ik waarschijnlijk nog voor haar aan de beurt zou zijn. Vanmiddag kreeg ik een sms van Monique dat ze een oproep had gekregen!! Daar heeft ze zo lang op gewacht, ze heeft anderhalf jaar op HU gestaan!! Ze heeft het dus dik verdiend! Duimen jullie voor haar!!?

Adres

Het volledige adres is:

UMC Utrecht, locatie AZU
B3West, kamer 21
tav Tamara Magdelijns
Postbus 85500
3508 GA Utrecht

En ik word voorgedragen dus voor de HU lijst voor Nederland. Een stapje erg/hoger kan ook nog, dan kom je op Hoog Urgent Internationale lijst/HUI. Verdere uitleg volgt.

Het is dus nog niet zeker DAT ik op HU kom!

Verwachtingen

Ik heb echt geen zin om te schrijven, maar ik wilde jullie toch even laten weten dat ik weer in het ziekenhuis lig. Mijn vorige kuur (vier weken geleden gestart) leek eerst wel te werken, tot ik verkouden werd. Om de bacteriën niet meteen weer kans te geven een doorstart te maken, werd er besloten dat ik nog een week extra aan het infuus mocht. Tegelijkertijd werd er besloten mij in ieder geval maandags (dus gisteren) op te nemen. Ik mag/moet/ben gedwongen een paar weken te blijven om op conditie te komen, en om wat kilo's aan te komen. Tegelijkertijd gaan ze me proberen op Hoog Urgent te plaatsen. Let wel, PROBEREN, dit wil niet zeggen dat het ook gaat lukken. Ik zal proberen af en toe een stukje te schrijven, maar soms zal het niet meer zijn dan een paar woorden omdat ik gewoonweg te moe ben.
De opname gaat waarschijnlijk een paar weken duren, dus kaartjes zijn welkom!

Ik lig in het UMCU, B3West, kamer 21.

Bijwerken

Bijwerken. Het is een hele klus. Eigenlijk net zoiets als je haarkleur bij houden (als je je haar verft natuurlijk) Daar moet je ook niet te lang mee wachten, anders ga je uitgroei zien.

Nou zo ver is het ondertussen ook met mijn blog. Slecht onderhouden, en te lang wachten op een volgende blog. Eigenlijk is het vreemd dat ik niks schrijf, want ik heb nog ZO veel te vertellen, eigenlijk kom ik haast woorden te kort! Misschien is dat het, dat er te weinig woorden zijn om te vertellen wat ik de laatste tijd beleefd heb!!

Zo hebben jullie dat weekendje antwerpen nog te goed, is Rick jarig geweest, heb ik Belijdenis gedaan (ja en GEEN bericht, FOEI!) lag ik weer eens in het Hotel UMC en ben ik ondertussen nóg een keer op tv geweest!! Plechtig beloof ik dat ik bij deze geen week meer zal overslaan zonder een tussentijdse update! En mocht dat wel zo zijn, geef dan gewoon een gil (een mailtje sturen helpt overigens ook wel) en breng zo mijn gedachten weer richting mijn Blog (die veel te vaak worden afgeleid naar andere, meer interessantere dingen:))

Ondertussen gaat het weer wat beter, dus ik ga mijn leven beteren!!

Mensen

Ik wist niet zo goed hoe ik deze blog moest beginnen maar dankzij een mooi stukje tekst op de blog van Monique is het toch gelukt. Die tekst gaat over mensen die je in je leven ontmoet, en dan ook ALLE. Sommigen zijn zo weer weg, maar soms stappen er mensen in je trein die heel bijzonder blijken te zijn. Zo ook bij mij.

Zeseneenhalf, bijna zeven jaar geleden kwam er iemand in mijn leven. Zij is heel bijzonder gebleken in al die jaren dat ik haar heb leren kennen. Want iedere keer toont zij weer nieuwe kanten van zichzelf. Iedere keer word zij in mijn ogen mooier en bijzonderder. Ze is een van de weinige mensen die ik (relatief gezien) nog niet zo lang ken, en toch ondanks mijn ziekte niet is weggebleven. Ze komt als het even kan langs als ik in het ziekenhuis lig, en we praten ook regelmatig met elkaar. Ze is oprecht geinteresseerd, en geeft me het gevoel dat ik OOK bijzonder ben.

Dat ze niet alleen aan zichzelf denkt, maar ook aan anderen wist ik al van een eerdere verjaardag. Drie jaar geleden heeft zij op haar verjaardag geld gevraagd zodat ze een donatie kon doen aan de NCFS. Dat vond ik opzich al bijzonder, want wie geeft nu AL zijn verjaardagsgeld weg!
Vorig weekend heeft ze me echter nog meer versteld doen staan. Wederom heeft ze iedereen om geld gevraagd voor haar verjaardag. Dit keer echter, heeft ze het geld besteed aan een weekendje weg naar Antwerpen voor mij en Rick!
Ik weet nu gewoon nog steeds niet wat ik hier op moet zeggen, ik vind het zo geweldig lief van haar!!! Ik kan haar wel blijven onderknuffelen, want wie doet nou zoiets!!! Gek mens. Al dr verjaardagsgeld besteden voor mij! Sprakeloos...

Is er al een Nobelprijs voor Most Beautiful Person?



P.S. Morgen komt echt het stukje over Antwerpen, maar dit moest eerst!

Een aantal weken later...

Ja daar heb je het maar druk mee, zo'n verhuizing. Spontaan schrijf je niet meer, en laat je iedereen in spanning afwachten of we elkaar al niet de tent uit hebben gevochten. Nou ik kan jullie vertellen dat dat niet het geval is. Het gaat tot nu toe super goed, en ik kan niet anders zeggen dan: Dát hadden we eerder moeten doen!!!

Natuurlijk het is af en toe wel lastig met boodschappen doen, of koken. Ik heb niet altijd energie voor koken, waardoor Rick het soms nog moet doen nadat hij van werk thuiskomt. Maar als ik energie heb, en niet zo benauwd ben probeer ik toch mijn ding te doen door te koken, en soms ook nog af te wassen!! Ik kreeg zelfs de eerste keer na het afwassen spierpijn!

Ik zal nog even wat fotootjes plaatsten, dan krijgen jullie een indruk van hoe het er hier nou uit ziet.

Ik aan het werk

Rick en Papa aan het werk

Bert aan het werk

Plintjesmozaïek van mijn vader

Van Buiten

Van Binnen:

Het portaaltje

De keuken