Onbezorgd surf je wat rond, zo ook naar het FOK gastenboek. Een paar seconden later is je onbezorgde gevoel geheel verdwenen. Op het gastenboek staan een paar woorden, waardoor ik een heel koud gevoel krijg, hetzelfde gevoel als een paar weken geleden... Het zal toch niet zo zijn??
Helaas is het de harde waarheid, opnieuw heeft een CF-er de wachtlijst niet mogen halen.
Mijn hart zit plots niet meer op goede plaats, maar verplaatst zich tussen mijn maag en mijn keel, een zwaar gevoel drukt op mijn borst.
Na een paar seconden als verdoofd naar het scherm hebben gestaard, ren ik naar beneden, naar mijn moeder. Haperend vertel ik het haar, en we moeten allebei huilen.
Huilen om iemand, die ik niet eens zo goed kende, tot mijn spijt.
Als ik dit hoor, word ik weer boos op het Nederlandse Donorsysteem, zo kan dit toch niet langer!
Open je ogen, kijk naar de ellende die zoiets mee brengt, en verander dat ***systeem nou eens!!!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Helemaal met je eens.
BeantwoordenVerwijderenGr. John.
Hoi Tamara,
BeantwoordenVerwijderenOok ik las vandaag het overlijden van Jan. Ik heb geen CF maar wacht ook op longen. Zo in en in triest dat weer iemand het niet heeft gehaald. Wanneer gaan de ogen nu eens open in Den Haag! We willen toch allemaal graag een kasn op leven?
Groetjes Alida
Hoi Tamara, leuk dat je een reactie op mijn weblog achterliet.
BeantwoordenVerwijderenBen hiermee in jan. begonnen en bevalt me wel.
Kun je nog eens wat zaken van elkaar te weten komen en eventueel elkaar een hart onder de riem steken.
Ik zal in april nog eens aan de arts in Groningen navragen of het klopt dat ik al zo spoedig kan worden opgeroepen.
Nou, ik wens jouw, je familie en verder iedereen een zo fijn mogelijk Pasen, wat beter lente-weer en nog zoveel mogelijk levensgeluk toe.
Groeten Hans Laarhuis