26 december 2011

Kerst!!

Ik hou van kerst! Mooie sfeer, gezelligheid met familie, en helemaal NIKS doen (behalve HEEL erg veel koken hihi:))


De Rollade die papa en ik gemaakt hadden voor kerstavond :) (Ouders, zussen + aanhang)



En de aardappeltjes en jus die ik gemaakt had voor 1e kerstavond, 
samen met Rick gevierd:)

Ik hoop dat jullie kerst ook zo fijn is, met familie en vrienden om je heen!

Fijne kerst iedereen!!



12 september 2011

Dat is pas nieuws!

Beide berichten komen van De Stentor


'In 2 jaar verdubbeling orgaandonoren'

  maandag 12 september 2011 | 19:29 | Laatst bijgewerkt op: maandag 12 september 2011 | 19:32
Tekstgrootte tekst verkleinentekst vergroten
Foto: ANP
Foto: ANP

GRONINGEN - Het Universitair Medisch Centrum Groningen (UMCG) heeft het aantal orgaandonaties in 21 Nederlandse ziekenhuizen zien verdubbelen. Dat gebeurde nadat die ziekenhuizen 2 jaar geleden begonnen te werken met speciale medici die de familie van patiënten benaderen.
Dat meldt RTL Nieuws. Het gaat daarbij om patiënten die al hersendood zijn of een slechte prognose hebben.
Schok
De zogenoemde donor-intensivisten gaan actief het gesprek met familieleden aan, voordat de patiënt overlijdt. Nabestaanden wezen eerder een donatie vaak af, zelfs als de overledene zelf donor wilde zijn, omdat de schok na het overlijden meestal te groot voor hen was om zo'n ingrijpende beslissing te nemen.
Door eerder met de betrokken te gaan praten, beslissen nabestaanden eerder positief. Dat blijkt ook uit de verdubbeling van het aantal orgaandonaties.

In een tijd dat het met de donorcampagnes niet de goede kant op gaat, vind ik dit toch een erg mooi bericht!! Hopelijk gaan alle ziekenhuizen dit beleid overnemen. En even om trots op te zijn: 
*trots* 
Nieuwe aanpak
Ook het Deventer Ziekenhuis werkt met deze nieuwe aanpak. Had het DZ in 2010 nog te maken met 100% familieweigering, in 2011 is dat tot nu toe 33% en zijn er 2 orgaandonatie-procedures opgestart.
Van 100% naar 33%!  Als dat niet overtuigd...

Dan het volgende nieuws!:
Ongeveer 200 kramen op Jaarmarkt Olst

  vrijdag 09 september 2011 | 15:10 | Laatst bijgewerkt op: vrijdag 09 september 2011 | 16:24
Tekstgrootte tekst verkleinentekst vergroten
Een al wat oudere foto van de Olster jaarmarkt. Foto archief
Een al wat oudere foto van de Olster jaarmarkt. Foto archief

OLST - Ongeveer 200 kramen en ook nog de nodige kleedjes op de grond staan zaterdag 17 september op de Jaarmarkt van Olst.
Dat meldt organisatiebureau Apeldoorn 2000 dat de Jaarmarkt verzorgt. Volgens het bureau hebben zich zelfs meer kooplieden aangemeld dan er plek is.

De Jaarmarkt is van 10.00 tot 17.00 uur. Vanzelfsprekend zijn er rommelmarktkramen met tweedehands spullen.

Op het commerciële gedeelte van de jaarmarkt staan ongeveer 100 kramen van zowel lokale winkeliers als verschillende markthandelaren.

Aan de Pluimstraat is het autoplein, maar ook Johnny Popcorn en Olivia Suikerspin voor het goede doel.

Verder is er voor jong en oud veel te doen, zien en horen. Zoals goalschieten aan de Wilhelminastraat (met dank aan de voetbalvereniging), optredens door OSV ' 95 op verschillende locatie's, een bungee trampoline in het Olsterpark en shantykoor 'Loo en Drosten Singers'. De dag na de Jaarmarkt zijn overigens nog meer koren te horen in Olst tijdens het koffieconcert.

Ook is er de kinderkleedjesmarkt in het Olsterpark. De kleedjes kunnen worden gehuurd bij de ingang van het park. Ook is er kermis in Olst.

De scouting Olst-Wijhe en veegwagens van Dusseldorp ruimen na afloop de straten op. Er is 's middags nog een ballonnengoochelaar.
Op de Jaarmarkt zijn voor het tweede jaar op rij boeken te koop voor de bestrijding van Cystic Fibrosis (CF), beter bekend als taaislijmziekte. Mensen die aan deze meest voorkomende ziekte in de westerse wereld lijden, worden gemiddeld maar 40 jaar oud. Vrijwel alle organen van deze patiënten worden aangetast.
De actie is opgezet door Martijn Westerbrink en Laura de Haan. Vrienden en familie van hen hebben honderden boeken ter beschikking gesteld. De opbrengst van de boeken, die gemiddeld een paar euro kosten, gaat volledig naar de Nederlandse Cystic Fibrosis Stichting (NCFS). Die stichting zet zich in voor de bestrijding van de ziekte en begeleidt CF-patiënten en familieleden van hen. Eén van de patiënten is Tamara Magdelijns. Haar longen waren door de ziekte volledig aangetast, waardoor ze vorig jaar een transplantatie heeft ondergaan. Tamara zal helpen met de verkoop. Naast boeken zijn er ook knuffelapen, popcorn en suikerspinnen te koop waarvan de opbrengst ook volledig ten goede komt aan de NCFS. De knuffelapen zijn de mascotte van de stichting en duiden op het contact dat de CF-patiënten onderling hebben.
Vorig jaar leverde de actie ruim 500 euro op. De bedoeling is dit jaar het dubbele bedrag op te halen. De kraam is te vinden bij de winkel Brummel Woninginrichting in de Pluimstraat. Mensen die nog boeken willen doneren, kunnen een e-mail sturen naar martijn@westerbrink.org

Worden we daar even mooi genoemd!:) Ik ga, zoals in het bericht staat, ook zaterdag meehelpen met de verkoop, en sta ook in het tweede kraampje, die zich ook nog gedeeltelijk toe heeft gelegd op donorregistratie! Hopelijk kunnen we een paar mensen overhalen om donor te worden! 
Zoals jullie kunnen lezen onderaan, kunnen we nog wel wat boeken gebruiken, voor een betere opbrengst. Mochten jullie boeken willen afstaan, kun je dus mailen naar Martijn, en als je dat eng vindt, mag je ook naar mij mailen. (zie prfl)

04 september 2011

Verlong/Verlengdag

12 maanden
52 weken
365 dagen geleden lag ik op de operatietafel. Zat mijn nieuwe setje, die het nog steeds zo goed doen, al in mijn lichaam.


September 2010
We zijn op de laatste dag van een paar dagen varen met de oom en tante van Rick. Een prettig weekje, even wat afleiding want de 2e oproep, een week ervoor, was alweer niet doorgegaan, na 8 maanden wachten. De eerste oproep kwam na 6 maanden Hoog Urgent, de 2e na 8 maanden. In totaal 4 jaar op de wachtlijst gestaan. 4 jaar waarin mijn leven steeds verder tot stilstand kwam. We hadden er even geen vertrouwen meer in. Ik kon steeds minder, het werd steeds zwaarder. De 5 stappen naar de wc waren nog te veel van het goede.

Plots komt dan toch nog een telefoontje van het ziekenhuis. Weer een aanbod! Het vertrouwen dat het dit keer echt door zou gaan was er eigenlijk niet. Ik werd in slaap gemaakt, en 24 uur later werd ik wakker met een nieuw setje.

September 2011
Wat een verandering kan er in 1 jaar plaatsvinden! Het leven is langzaam weer in gang gezet en beweegt zich steeds sneller, ik kan het soms haast niet geloven! Het jaar is zó snel omgevlogen, we hebben het gevoel dat het slechts een paar maanden geleden is gebeurd.
We zijn naar Amerika geweest, Rick heeft me ten huwelijk gevraagd en volgend jaar gaan we trouwen! Verder wonen we sinds een week in een nieuw huis EN ben ik sinds vorige week begonnen met een nieuwe studie! Zoveel veranderingen, maar allemaal ten goede!

Dit weekend hebben we feest gevierd. Er zijn ontzettend veel mensen geweest en het was ontzettend gezellig. We hebben samen nog getoost op de donor en hopen dat hij lang voort leeft in mij!

Vanochtend heb ik in de kerk nog stil gestaan bij alle mensen die nog wachten en voor degenen voor wie het wachten tevergeefs was.

We hopen komend jaar dat er meer van dit soort wonderen plaats gaan vinden!

Donor, Dank je wel voor dit afgelopen prachtige jaar, en voor de jaren die nog komen gaan!





Ben jij al donor?





14 augustus 2011

3e deel in Amerika - Pittsburgh!!!

Bereid je voor, het is een ERG lang stuk!

Eindelijk was het dan zo ver! Het doel waarvoor we eigenlijk in eerste instantie naar Amerika zouden gaan, Pittsburgh!
Nou vraag je je waarschijnlijk af, waarom Pittsburgh? Nou dat zit zo:

Toen ik 2 jaar geleden op HUI lag vertrok mijn beste vriendin D. naar Amerika om daar 2 jaar te studeren! Op dat moment was dat niet zo leuk aangezien het met mij niet zo goed ging, maar ach ik stond immers op HUI, die longen konden ieder moment komen dan zou ik haar in Amerika komen opzoeken.
Zoals jullie weten werd "ieder moment" 14 lange maanden voordat ik eindelijk die prachtig mooie nieuwe longen mocht ontvangen. Vervolgens ben je aan het revalideren, en mag je de eerste 6 maanden niet naar het buitenland (en meer van dat soort onzin;)) dus de tijd werd een beetje krap, aangezien zij oorspronkelijk in juni dit jaar alweer terug zou keren. Gelukkig konden we net op tijd daar heen!

Dusss daar waren we dan eindelijk, om 12 uur 's nachts! Aangezien onze koffers al wél een vlucht eerder waren ingecheckt gingen D. en ik die halen bij security terwijl Rick de auto ging ophalen. Dat was ook lastig aangezien ze eigenlijk maar tot 11 uur open waren. Konden wij natuurlijk niks aan doen, dus is er iemand gebleven die ons de auto kon geven, heel vriendelijk! De koffers meekrijgen was ook een eitje, hij vroeg om onze naam, ik zei: "Het is die oranje koffer daar (altijd handig die kleur) en de koffer met de sticker "Ik ben donor geregistreerd, En jij?" We kregen ze direct mee;)
Toen we eenmaal bij D. (en A. haar vriend) hun huis hebben we nog even wat gedronken, zijn we gesetteld en lekker gaan slapen, want we waren moe!

Nadat we 's ochtends hadden uitgeslapen zijn we boodschappen gaan doen, lopend. Je moet je Pittsburgh een beetje voorstellen als Zwitserland/Italië Heel bergachtig en steil, en we gingen dus lopen boodschappen doen, zie je het al voor je. We zijn een aantal keer gestopt omdat mijn kuitjes dus niet echt mee wilden werken. Gelukkig gingen we heen de berg op, en terug de berg af, want we hadden best wel wat boodschappen;)
Hierna zijn we een beetje rond gaan rijden in Pittsburgh, en zijn we naar de steilste straat ter wereld geweest, Canton Avenue. Deze is onofficieel de steilste weg ter wereld. (In het Guiness Book staat dat Baldwin street in Dunedin de steilste straat is, maar dat is dus niet waar. Die is "slechts" 35%) Hij stijgt maar liefst 37%! Je mag er trouwens ook alleen maar óp met de auto en niet af, aangezien je dan niet kunt stoppen voor een auto...

Deze dus


Jaja, steil he



 Zie dan maar eens omhoog te komen, pff :P Ik viel bijna achterover!

Lekker daarna weer naar huis gegaan alwaar D. en ik ratatouille hebben gemaakt. Eindelijk weer eens lekker eten na een week vette hap en geen groenten! Dan is dit wel ideaal natuurlijk haha ;)
's Avonds niet meer veel gedaan, we hebben een film gekeken (als ik het goed heb was dat The Waterhorse, echt een erg mooie film!) en daarna een potje gepokerd (uiteraard heb ik gewonnen *kuch*)

De volgende ochtend weer heerlijk rustig aangedaan, dat was ook wel heel prettig aan Pittsburgh. We hadden gewoon niet veel gepland, we wilden gewoon lekker van de omgeving genieten, en af en toe iets bekijken. Geen gehaast dus en vroeg opstaan zoals we deden in Orlando.
Die dag stelde D. voor om naar Fallingwater te gaan. Voor de mensen die het niet van naam kennen: dat is het huis boven de waterval van Frank Lloyd Wright. Voor mijn aanstaande studie natuurlijk enorm interessant!
Zo gezegd, zo gedaan. Het was heel mooi en super interessant, we hebben veel geleerd. Onze gids was ook erg aardig, sprak duidelijk en legde goed uit. Je mocht vragen stellen, niks was te gek (nouja, behalve in de waterval springen en pootjebaden in het zwembad daar. Helaas! Het was erg warm)


Trappetje naar het water toe


Wat je dus niet ziet op "de foto" is dat er nog een heel stuk achter zit. Dit is de overkapping van de trap erheen.


 Het achterste stuk


Rick


 En ik


En wij samen:)


Hee een foto? Alweer? :P

's Avonds zijn we wel uit eten gegaan, maar dit keer naar een Koreaans restaurant. Heel erg leuk om mee te maken, maar het eten is wel ontzettend heet! Uiteraard had ik een heel heet gerecht gekozen, gelukkig kon ik wat mee eten van de andere mensen, want het was echt niet te doen, foei! (Het was wel heel lekker, jammer dus!) Volgende keer gewoon het minst hete bestellen haha)
Daarna zijn we naar Pirates 4 geweest, die was ook erg leuk. Je moet het niet zien als vervolg van deel 3, maar gewoon als film op zich zelf, dan is ie erg leuk.

De volgende dag vertrokken Rick en ik voor n trip naar de Niagara Falls! We verheugden er ons erg op, al was het 4 uur heen en 4 uur terug rijden. Daarom hadden we een hotel geboekt zodat we ons niet hoefden te haasten. De rit ging goed, we hebben er 5.5 uur over gedaan inclusief stops. In Amerika is het wel echt heel rustig op de weg, geen files dus. Dat rijdt echt heerlijk door! Eerst zijn we naar de Amerikaanse kant gegaan, waar we eerst de waterval van boven en opzij hebben bekeken. Vervolgens gingen we in "maid of the mist" eronder! De Maid of the Mist is een boot die je tot bijna onder de watervallen brengt. Een poncho was daarvoor wel nodig! Al hielp ie bij mij niet zo veel, ik kreeg een XL poncho (Zo een die grote mannen van 2 meter, en 100 kilo ook krijgen) dus bij mij zat er alsnog een enorm stuk open bij mn nek, dus alles liep er zo onderdoor. Niet dat het erg was, want ook die dag was het weer lekker warm!




 Op weg om te vallen



En voila




Maid of the Mist, allemaal blauwe poncho's


 Jeej Wij kregen er ook een!




The American Falls


SPLASH, nat! Dat was te verwachten, toch even schrikken.


Lekker nat


Hier ook nog even omhoog klimmen, langs de waterval 
(We hebben m van alle kanten bekeken hoor)


Ons tweetjes


Daarna zijn we naar de Canadese kant gegaan, naar ons hotel. Daar hebben we alles uitgepakt, en zijn daarna richting de watervallen gaan lopen. Onderweg hebben we wat gegeten bij een Italiaans restaurantje. Vervolgens hebben we 's avonds de Horse Falls (de Canadese watervallen) bekeken in het donker, dan worden ze verlicht. Dat was erg mooi om te zien, helaas zat er bij ons heel erg veel stoom voor. Toch mooi.


Falls by night


Horse Falls de volgende dag


De volgende dag was ik niet lekker, weer overgegeven, maar we wilden toch nog even naar de Horse Falls. Daar hebben we "Journey behind the Falls" Dat stelde niet zo veel voor, maar ja dat weet je niet van te voren.
Daarna zijn we naar huis gereden, die rit duurde wat langer aangezien we vaak gestopt zijn. Rick was ook erg moe, dus ergens onderweg hebben we nog een half uurtje liggen pitten. Dat scheelde wel, daarna konden we weer lekker door.
Bij D. thuis hebben we 's avonds The Kings Speech gekeken, en daarna lekker slapen.

Donderdags hebben we lekker uitgeslapen, waarna ik met D. ben gaan shoppen, want dat had ik nog helemaal niet gedaan in Amerika! Dat kan natuurlijk niet;) Ik ben goed geslaagd met 2 shirts, een jurkje en een kort broekje. A. en Rick zijn een stukje gaan wandelen door het park, dat was ook geslaagd.
's Avonds hebben we een keertje Indiaas gekookt, dat was erg lekker, voor herhaling vatbaar! Na het eten hebben we nog een potje gepokerd, en ik had alweer gewonnen haha. Puur toeval geloof ik:P Ik heb namelijk absoluut geen pokerface.

Vrijdags zijn we naar de universiteit geweest waar D. en A. studeren en werken. Dat was echt een supergroot en mooi gebouw! Het is deels gefinancierd door Bill Gates. Verder hebben we de rest van de campus bekeken, het was echt heel groot. Ik heb nog n stukje (heel klein stukje) piano gespeeld in het conservatorium gebouw, dat kon ik natuurlijk niet aan me voorbij laten gaan. Daarna zijn we nog naar een ander gedeelte gegaan van de universiteit, een ontzéttend mooi gebouw! In eerste instantie dacht ik dat het een kathedraal was, of in ieder geval vroeger geweest, maar dat was niet zo. Toch leek het er erg op, ik waande me helemaal Harry Potter toen ik daar binnen was! In dat gebouw hadden ze allemaal leslokalen gebaseerd op een bepaald land. Zo had je de Duitsland kamer, de Russische kamer, de Oostenrijkse kamer. Helaas hadden ze geen Nederlandse kamer.


Het gebouw waar ze werken





De Oostenrijkse kamer



View over Pittsburgh



Na het viewpoint over Pittsburgh zijn we naar een steakhouse geweest, alvorens we naar een Baseball game gingen! Dat was heel gaaf, maar op een gegeven moment dachten we dat ons team (the Pittsburgh Pirates) aan het verliezen was, dus besloten we alvast te gaan voordat het heel erg druk werd op de terugweg. We gingen toen nog even naar een ander viewpoint, en daar konden we heel goed het baseball stadion zien. Ze waren nog steeds bezig! Wat bleek uiteindelijk: Ze stonden gelijk toen we weg gingen en zolang ze gelijk staan gaan ze door, tot er iemand wint ofzo.. Duss ja. Maar het was toch leuk om mee te maken!


 Reclame voor sandwiches. Je zal maar zo;n baan hebben, pff. Het was 34 graden!


Go Pirates!


Geen shirt helaas;)


 De Mascotte. Die schoot spullen het publiek in. Bij sommige wedstrijden schiet hij ook wel eens verpakte hotdogs t publiek in. Rare Jongens die Amerikanen!


En toen was het alweer zaterdag! De dag om te in te pakken en te vertrekken richting Washington! Maar meer daarover later...

01 augustus 2011

Dingen die je kunt vertellen over je transplantatie-litteken

- Ik heb met een haai gevochten

- Aliëns hebben dat gedaan

- Ik was in India en daar hebben ze me gekidnapt, hebben ze mijn beide longen eruit gehaald om op de zwarte markt te verkopen.

- Ik heb een weddenschap verloren

- Ze dachten dat ik dood was, dus mochten med studenten op me oefenen maar ja, ik was niet dood.

- Mijn wilde jongere jaren.. laat ik zwijgen

- Mn parachute ging niet open

- We moesten testen of het keukenmes nog scherp genoeg was


- Doen durven of de waarheid; Het werd doen

- Mijn kat heeft een speciale handtekening

- Eigenlijk heb ik een ander onderlichaam gehad,dat hebben ze vervangen

- Ze zijn uitgeschoten met een borstvergroting vandaar dat ie nu aan elkaar loopt

- We hebben een nieuw wii spelletje

- Mijn vriend is nogal ruw soms

- Ik werk met moeilijk opvoedbare kinderen


- Dit is een teken van een sekte waar ik bij hoor

- Tijdens mijn fotoshoot wilden ze eens wat anders proberen...

- Ik ben mishandeld door mijn leraar. En dan zeggen ze dat slaan niet meer mag.

- Dat is in plaats van mijn enkelband, ik mag het huis niet verlaten.

- Sport is levensgevaarlijk!


Gecreëerd door Remke en Tamara

Heb je er nog meer? Laat maar weten in een reactie!




21 juli 2011

2e deel - Orlando/Florida

Waar waren we gebleven.. Ohja! In Orlando:) (de spellingchecker maakt trouwens van Orlando "donorland" haha) Daar waren we namelijk veilig geland. Ook de aankomst ging erg soepeltjes. Omdat het een binnenlandse vlucht was hoefden we bij aankomst niet door een douane of andere erg lang rij, we konden direct door om de koffers en onze gehuurde auto op te halen. Dit ging allemaal erg vlot, waardoor we te vroeg bij het hotel aan kwamen en daar nog even moesten wachten voordat we konden inchecken. Dat was geen probleem, we konden onze koffers al wel achterlaten daar zodat we ondertussen even naar de winkel konden om alvast eten in te slaan. Dit deden we bij 7-eleven. Daar kregen we nog opmerkingen als: "Hebben jullie het niet warm?" en "Ik zou zo maar andere kleding aantrekken, het is 30 graden buiten." Ja daar waren wij ook al achter. In NY was het echter maar 20 graden dus we hadden lange broeken, dichte schoenen en truien aan en zo.

Eenmaal ingecheckt in het hotel hebben we ons direct omgekleed in zwemkleding en zijn het zwembad ingesprongen, heerlijk!



De volgende dag zouden we naar Universal Studio's gaan maar omdat ik weer eens last had van ochtendmisselijkheid (niet zwanger hoor haha) hebben we een rustdag gepakt. We zijn naar de Walmart geweest en hebben lekker aan het zwembad gelegen. 's Middags ben ik even gaan slapen en heeft Rick een wandelingetje gemaakt. Na het eten zijn we gaan midgetgolfen bij Pirates Cove. Iedere midgetgolfbaan heeft zijn eigen thema, dit ging dus over piraten *doh* We moesten het balletje over en langs riviertjes slaan, van heuvels af en vooral zorgen dat het balletje niet in het water kwam, of op de parkeerplaats.













Maandag gingen we dan eindelijk naar Universal Studio's! 's Ochtends heb ik een aantal baantjes gezwommen als voorbereiding op de zwemvierdaagse (which, as I speak,  I'm doing this week)
Toen gingen we op weg naar Universal Studio's, maar niet voordat we een apotheek hadden bezocht, wat nog een hele toer was aangezien ze nergens een "echte" apotheek hadden (jeweetwel, met baliemedewerkers en zo) Uiteindelijk hebben we er toch 1 gevonden. Waarom ik een baliemedewerker nodig had: Ik had rugpijn en daarvoor had ik pijnstillers nodig. Echter, sinds mijn transplantatie mag ik geen NSAID meer (soort pijnstiller, op ibuprofen gebaseerd meende ik) maar alleen paracetamol. Dit bestaat echter niet in Amerika en ik kon ook alleen maar NSAID pijnstillers vinden (dat staat daar overigens wel heel netjes op alle doosjes, heel makkelijk) Uiteindelijk ook maar even de NL. dokter gebeld wat te doen, want ik had erg veel last van mijn rug. Uiteindelijk bleek er 1 soort pijnstiller te bestaan die ik wel mocht hebben, deze hebben we gekocht. Hielp goed, ik heb het maar 1 keer hoeven nemen die dag, en de volgende dag was de rugpijn (gelukkig) weg!

Dus, Universal Studio's. In feite is dat gewoon een pretpark, alleen dan gebaseerd op allerlei (teken)films Je hebt twee verschillende parken. Universal dus en Island of Adventures. Je kon een pas kopen waarbij je beide parken in mocht, maar wij vonden 1 wel genoeg dus moesten we kiezen. Universal leek ons leuker i.v.m. de achtbanen die daarin zaten, maar ik wilden eigenlijk ook heel graag naar het andere park omdat ze daar de Wizarding World of Harry Potter hadden. Uiteindelijk hebben we toch besloten naar Universal te gaan omdat je niet speciaal voor 1 attractie een 2-parken kaartje gaat kopen en 2 parken ook niet te doen zijn op één dag.

Het park was erg rustig voor zijn doen, kinderen moesten nog naar school (het was immers een maandag) en er waren ook weinig buitenlandse toeristen (we zaten buiten het vakantieseizoen) Zodoende konden we overal in, met een max. wachttijd van een half uur en dat was bij de Shrek attractie (een filmpje, speciaal gemaakt voor dat park)
We vonden het een erg leuk park, zeker de moeite waard!
's Avonds besloten we eens te eten bij de IHOP, maar dat was niet echt wat.. Sterker nog, ik zou er absoluut níet gaan eten als je eens in Amerika bent! Gelukkig was het toetje wat we ergens anders gingen eten wél erg lekker.

Dinsdags zijn we naar het Kennedy Space Center gegaan (spaceshuttles en zo) Dat was ongeveer 1.5 uur rijden, maar wat een prachtig landschap hebben ze daar! Je verwacht een woestijn gebied (het ligt op dezelfde breedtegraad als het zuiden van Marokko/Sahara maar het tegendeel is waar! Er staan heel veel bomen en struiken en alles is prachtig groen!

Aangekomen bij KSP was het wederom erg rustig, een stuk rustiger dan de vorige keer dat ik er geweest ben. Toen waren ze in voorbereiding voor een lancering, terwijl die nu net geweest was. daardoor konden we wel van het park genieten, en hebben we veel kunnen zien en doen. Zo zijn we in de Shuttle Launch Experience geweest, deze was nieuw, die had ik de vorige keer nog niet gezien! Hierin kon je meemaken hoe het voelt als je gelanceerd was, een heel gave ervaring!! Je werd helemaal achterover gezet, en alles ging schudden en je wangen trilden als een gek. Leuk!



Met een toerbus zijn we ook nog naar een uitkijkpunt gereden en zijn we over het hele NASA terrein gereden, dat was erg indrukwekkend om te zien!










Eenmaal terug in het hotel zijn we nog over de kermis gelopen, hebben we gepoold in het hotel en ben ik nog even op internet gegaan terwijl Rick een stukje ging zwemmen. Ieder zo zijn ding :P

Woensdags hebben we een heerlijk rustig ochtendje gehad, uitslapen, ontbijten, zwemmen, je snapt het wel. 's Middags zijn we naar Melbourne gereden, we hadden afgesproken om bij familie van mijn peetouders te komen eten! Judith heeft daar een half jaar bij in huis gezeten, wij zijn daar toen ook geweest, dus het was wel leuk om ze terug te zien.
We zijn eerst 's middags naar het strand gegaan. Het was wederom heerlijk weer, en de golven waren wel 2 meter hoog! Dit vond ik best eng (want ja ik ben slecht 1.57. Zie je het al voor je *splash* weg Tamara) Dit gebeurde ook direct bij de eerste golf, ik werd op het zand gesmeten, gat in mijn knie en overal zat zand (van dat KVK liedje Zand op je boterham, zo voelde ik me) Gelukkig is Rick wel lekker groot, die heeft me dus vastgehouden terwijl we door de golven gingen, toen vond ik het wel leuk.
's Avonds lekker gebarbecued, en daarna weer naar huis teruggereden, waar ik zo (zoals gewoonlijk) in de auto lekker in slaap viel.





De volgende dag zijn we eerst wat gaan winkelen voor kleding, maar we hebben niks gevonden. Daarna zijn we naar Disney gegaan! Ook daar was ik al eens eerder geweest, maar het park kwam me nu veel kleiner voor dan de vorige keer. Dat zal wel omdat ik nu alles makkelijk kon lopen en de vorige keer een rolstoel nodig had (die ik dan deelde met Judith:P) Ook hier zijn we in veel attracties gegaan, mede dankzij een speciale kaart waardoor we de lange rijen konden mijden en vaak binnen 10 minuten in een attractie zaten. Dit was wel nodig want sommige wachtrijen waren 1.5 uur lang!  Helaas waren er dit keer weinig Disney figuren waarmee we op de foto konden, het lijkt wel alsof het steeds minder populair wordt in Amerika, erg jammer! Gelukkig hebben we Goofy nog wel gevonden!




















Na het eten 's avonds (wat een zoekwerk was, want het werd steeds drukker in de middag) zijn we naar de avondparade gaan kijken, en hebben we een lichtshow op het kasteel bekeken. Die was speciaal gemaakt voor het 40-jarige bestaan van Disney, heel gaaf dus om daar dit jaar te zijn! Als laatste hebben we de vuurwerkshow gezien, ook erg indrukwekkend, en vervolgens zijn we naar huis gegaan. We wilden graag voor de meute uit het park uit. Dit is gelukt!

Vrijdag hebben we lekker rustig aangedaan. Eerst hebben we heerlijk uitgeslapen (had ik al verteld dat we 2 queensize bedden hadden? Lekker slaapt dat hoor;)) Daarna zijn we weer gaan zwemmen, het was immers iedere dag 30 graden dus dan is het zonde om dat zwembad niet te gebruiken!
Vervolgens zijn we naar de Premium outlet geweest (merkwinkels met goedkopere prijzen) en heeft Rick een Shirt van Hugo Boss gekocht, en ik ondergoed van Calvin Klein. Ik moet zeggen, je betaalt wat maar het zit ook echt heerlijk!
Hierna zijn we naar Downtown Disney gegaan, daar heb ik een mooie Disney trui gekocht (die kon ik niet vinden in Disney zelf)
Vervolgens, terug in het hotel, zijn we aan de praat geraakt met wat mensen die daar op bijbelkamp waren. Dat was erg leuk en gezellig, wel jammer dat ze op een gegeven moment ons probeerde te bekeren (ik bedoel, waarom zou je, ik geloof al in God maar oke)  Het was wel even gezellig. Ik heb natuurlijk ook even verteld over mijn longtransplantatie en of ze al donor waren. Dat waren ze gelukkig!
Nog even lekker gezwommen, koffers ingepakt en slapen maar!




  

Toen was het alweer zaterdag, dag van vertrek! We hadden weer een binnenlandse vlucht geboekt en waren er keurig op tijd . Helaas was het vliegtuig overboekt en wij waren toevallig de twee laatste die incheckten dus wij moesten wachten op de volgende vlucht. Helaas was die pas om 10 uur 's avonds:( We kregen ook geen schadevergoeding. Ja, we mochten een gratis binnenlandse vlucht kiezen, maar daar hebben we natuurlijk niks aan aangezien we niet in Amerika wonen! Slecht geregeld hoor, geen eten, geen drinken, geen plek om even te rusten! Nouja, uiteindelijk hebben we het overleefd, en konden we 's avonds in het vliegtuig richting Pittsburgh vliegen!!

To be continued..