Mijn Port-a-Cath avontuur - Laatste deel

Speciaal voor B.ernadette (nouja en voor de rest, vooruit) Even een kleine update hoe het nu is vergaan met de PAC. Om kort te zijn: Hij is eruit, en het ging goed.

Ik vond het vooral erg meevallen. Ik was van tevoren erg zenuwachtig, vooral voor de narcose. Het was de eerste keer na mijn transplantatie dat ik weer onder narcose ging, maar mijn longen hebben het fantastisch doorstaan. Kwart voor tien werd ik in slaap gebracht, en half 11 was ik weer wakker (de eerste tijd die ik zag op de klok, die recht tegenover me hing;))
Verder was ik ook bang dat ik een grote blauwe plek zou hebben, en veel pijn zoals met het inbrengen van mijn PAC, maar dat viel heel erg mee. Het ging vrij gemakkelijk als ik de chirurg mocht geloven. Kwestie van openmaken, hechting doorknippen en de PAC eruit trekken. Ik geloof dat ze nog het meeste werk hebben gehad aan het mooimaken van het litteken. Het is namelijk erg mooi geworden! Ik wist trouwens niet dat ze dit gingen doen, daar kwamen ze zelf mee. Perfect natuurlijk:) Ik heb nauwelijks napijn gehad, een paar dagen paracetamol slikken en ik kon er weer tegenaan.

Gezondheidshalve gaat het ook super. Ik heb de 70% gehaald, dus nu op naar de 80%!! Je snapt dat ik niet snel tevreden ben haha;) Ik werk sinds kort ook in de Wereldwinkel in Bathmen, dus mocht je op dinsdagmiddag eens vrij hebben, kom gerust even langs:)

Nu kunnen Rick en ik (volledig gereviseerd) naar Amerika! (Ohja, was ik dat nog vergeten te vertellen?;))
Dit is onze route:) Begin en eind in NY City.