Schaapjes

Zoals de vorige blog al meldde, is Tamara alweer in staat om te fluisteren. En dat doet ze dan ook graag als ze er de energie voor heeft! We zijn dan ook al een voor een, of soms met zijn tweeën, langs geweest om even hoi te zeggen en te laten merken dat we er allemaal zijn. Dit vind ze heel erg leuk, maar het is allemaal natuurlijk wel vermoeiend. We laten het dan ook aan haar over of we binnen kunnen komen of niet.

Ze heeft inmiddels mijn ouders, Rick en zijn ouders, Suzanne en Jelco al gesproken. Dit alles natuurlijk met zoveel mogelijke tussenpozen om haar voldoende rust te gunnen. Zojuist ben ik (Judith) even naar binnen geweest. Dit uiteraard na navraag bij de transplantatieverpleegkundige. Dus gewapend met mondkapje en gedesinfecteerde armen & handen heb ik haar even van dichtbij kunnen zien en kunnen spreken. De pijn die ze heeft, beschrijft ze als een spiertje wat vastzit en waar je 'doorheen' moet ademen om hem weer los te krijgen, maar dan constant. Het klinkt misschien wat cryptisch voor sommige mensen, voor mij was het gelijk duidelijk ;).
Myriam en Harry gaan straks langs bij Tamara.

Daarnaast zei ze dat ze vooral over schaapjes droomt. Dit vertelde ze met een gezichtsuitdrukking die zei: "Waarom droom ik in hemelsnaam over schaapjes?" En toen ik vertelde dat ik haar voor de zekerheid niet aanraakte, ivm besmetting, strekte ze haar vinger (met zuurstofmeter) op een ET-achtige manier uit met de bedoeling te zegen: "Deze mag wel, daar zit toch iets omheen". Typisch Tamara, de humor is al weer alom aanwezig.

Zo zijn er nog meer uitspraken die ze doet, maar het wordt wat langdradig om die hier allemaal neer te zetten. Het zijn in ieder geval moeilijke, pijnlijke dagen, die we allemaal (inclusief Tamara dus) met zo veel mogelijk humor door proberen te komen. Gelukkig heeft ze een hoop positieve dingen in het verschiet om naar uit te kijken! Van ons moest ze daar maar zoveel mogelijk aan proberen te denken op de momenten dat ze wakker en alleen is.

Zojuist is de fysiotherapeut ook even langs geweest. Tamara had nog niet de energie om iets te doen, maar dat komt vanzelf als ze uitgeslapen is. De fysio is wel erg enthousiast en is van plan om de komende weken actief met Tamara te gaan werken.
Meer nieuws volgt later weer.

Goed nieuws

Vannacht heeft Tamara een rustige nacht gehad. Vanochtend was ze redelijk helder en wou ze weten hoe de operatie gegaan was.
Wat later moest ze erg overgeven en had ze nog steeds erg last van haar tube. Ze is daarna even gewassen en haar wonden zijn verschoond.
Na overleg van de doktoren is net de tube eruit gehaald!!! Dat is en stuk prettiger zo. Ze ademt nu helemaal zelfstandig. Tamara heeft al een paar dingen gefluisterd. We hebben gezegd dat we haar blog regelmatig bijhouden en dat ze een heleboel lieve reacties heeft gekregen. Ze glimlachte even.
Ze heeft nu wat morfine erbij gekregen tegen de pijn en ze gaat nu proberen te slapen.

We hopen dat ze met een paar dagen naar de afdeling kan.
Kaarten kunnen hierheen gestuurd worden.
Adres:

UMC Utrecht
Afdeling B3West
T.a.v. Tamara Magdelijns
Postbus 85500
3508 GA UTrecht

een intensieve dag...

Hoewel alles voorspoedig verloopt is het voor Tamara niet allemaal even makkelijk. Omdat ze nu langzaam wat bijkomt merkt ze ook hoe vervelend zo'n tube (dikke slang door haar keel naar de longen) is. Ze kan niets zeggen, niks duidelijk maken en dat is heel frustrerend voor haar want natuurlijk wil ze graag wat zeggen. We vinden het ook erg vervelend om te zien hoe lastig dit voor haar is en dat ze pijn heeft.
De verpleging en dokters zijn wel heel tevreden over de gang van zaken maar Tamara heeft natuurlijk wel twee flinke operaties achter de rug. We hopen dat morgen de tube er uit kan maar ook dat is natuurlijk nog afwachten. Nu ligt ze rustig te slapen, dus we hopen op een goede nacht.

ze knikt JA

Tamara begint steeds meer wakker te worden. Heel langzaam komt ze af en toe even bij ons. Als Rick zegt ik hou van je, dan reageert ze en als hij vraagt hou jij van mij dan.....KNIKT ze JA!!!!
We hebben haar verteld dat ze nieuwe longen heeft en dat ze een kanjer is. ze knikt.
Als we vragen of ze pijn heeft schudt ze nee !
Tamara hoort ons en is dus weer terug. Het gaat nog wel de rest van de middag/avond duren voor ze weer helemaal wakker is, maar dit is al weer geweldig.
Haar ademhaling wordt nog steeds ondersteund, maar slechts als zij dat zelf nodig heeft bv. als ze weer in slaap wegzakt. Maar ze doet het overgrote deel op eigen kracht.
Alles ziet er nog steeds stabiel uit. Er wordt erg goed op haar gelet. We weten allemaal hoe belangrijk die eerste dagen na de operatie zijn.
Tamara je bent geweldig!

Kiekeboe!

We waren net op de IC om weer even te kijken. De IC-verpleegkundige vertelde net dat het slaapmiddel was afgebouwd en dat ze ieder moment haar ogen open zou kunnen doen. Toen Rick haar hand vast pakte opende ze even haar ogen. De eerste blik was er. We verwachten dat dit de komende uren vaker zal gaan gebeuren.
Alles ziet er stabiel uit. Straks vervolgen we weer.

Knap hoor

We zijn weer een paar uur verder en inmiddels zien we dat Tamara behoorlijk stabiel is. De nachtelijke ingreep heeft dus geholpen. Het blijft een knap gezicht hoe zij daar op de IC wordt verzorgd. Liggend tussen allemaal spaghettidraadjes worden allerlei vloeistoffen toegediend die haar helpen om stabiel te blijven.
Wij mogen op ieder moment gewoon binnen lopen. Mensen zijn zeer hartelijk en geven ons veel steun. Knap hoor!

SPANNENDE NACHT !!

Ondanks dat het zo goed ging, bleek vannacht toch dat Tamara bloed bleef verliezen. Op de IC konden ze dit niet stoppen.
Uiteindelijk is besloten dat ze opnieuw geopereerd moest worden. Een tegenvaller!
Maar we kennen Tamara als een vechter.
Vanaf ongeveer 02.30 uur tot 05.30 uur is de chirurg, die ook de transplantatie heeft gedaan, bezig geweest. Er bleek vrij veel vocht rond de nieuwe longen te liggen en er is ruim 3,5 liter aan bloed en stolsels weggehaald.
Ze ligt nu weer op de IC en haar hartslag is een stuk rustiger. Ook het wondvocht is veel minder en ze heeft zelfs een blosje op haar wangen; er keert kleur terug.
Nu moet dat natuurlijk weer allemaal stabiel blijven. Dus blijf nog even duimen, bidden, kaarsjes branden etc.
Ondanks alle spanning is het ons toch gelukt om een beetje te slapen. We blijven er de moed in houden, samen met Tamara.