Zondag kreeg ik bij het ademen opeens erg veel pijn in mijn longen, een totaal andere pijn dan die van twee weken geleden. Dat was echt een soort spierpijn, meer irriterend, een soort *ik ben er wel maar ik ben te onderdrukken met paracetamol* pijn. Dit keer kon ik gewoon niet meer diep inademen, en als ik hoestte deed dat vreselijk pijn, bovendien kon ik daarna haast niet meer inademen omdat dat zo ontzettend veel pijn deed!! Of ik dus maar even naar de EHBO van het UMC wilde komen..
Daar binnenste buiten gekeerd, wisten ze eigenlijk nog neit goed wat er aan de hand was. Het was geen klaplong en ook geen longembolie, die twee hadden ze uitgesloten. Ja ik had wel een lichte ontstekingswaarde in mijn bloed, en ook de witte bloedcellen hadden een verhoogde actitviteit, maar verder zag ik er gezond uit, en ook uit mijn verhaal (in gewicht aangekomen, minder gaan hoesten enz) konden ze niet echt een ontsteking halen. Ze besloten dat ze me een paar nachtjes "ter observatie" wilden houden. Nou Prima, in het ziekenhuis liggen zonder infuus is ook weer een nieuwe gewaarwording:P
Ondertussen, twee dagen later gaat het eigenlijk alweer een stuk beter. Ze weten nog steeds niet wat ik nou precies mankeer, maar ik kan weer prima (bijna prima) ademhalen en het hoesten gaat ook steeds beter, het enige wat er nog aan mankeert zijn die raspende geluiden aan de linkerkant als ik diep wil inademen... Straks gaan z emet 5 dokters boven mijn "case" hangen, en ik ben benieuwd wat er uit komt! Met een beetje geluk ben ik voor het avondeten weer thuis;)
xxx Tamara
Geen opmerkingen:
Een reactie posten