Sometimes enough júst isn't enough...

Yess daar ben ik weer. Ik ben gelukkig na een paar benauwde dagen toch weer wat opgeknapt, en nu gaat het een stuk beter.

Maarrr daar kwam er weer iets anders doorheen vliegen. Namelijk het volgende:

Een paar weken geleden had ik een moedervlek laten weghalen, de huisarts vond het niet nodig, maar ik vond m lelijk en bovendien jeukte is dus dat vond ik niet zo fijn.
Afgelopen vrijdag kreeg ik een telefoontje van een huisarts-collega die zei dat ik even moest terugbellen. Vlak voor het weekend natuurlijk, zodat ik het hele weekend in de stress heb gezeten en twee kilo ben afgevallen.

Vervolgens meld ie ff door de telefoon dat de moedervlek "niet helemaal goed" was...
Daar zit je dan, niks geen uitleg erbij. Pfff... En nu?

Dus belde ik terug maandag (nouja, om eerlijk te zijn, dat liet ik mijn moeder doen, want ik was ff ingestort.)
Wat bleek, ze hadden m onderzocht, en hij was wat onrustig. Ze vertrouwden het niet en daarom moest ik dinsdag naar de dermatoloog, dan zouden ze voor de zekerheid nog wat meer weghalen. Daar baalde ik flink van, ik kon net weer op mn linkerzij liggen;)

Zo gezegd, zo gedaan, dinsdagochtend naar de dermatoloog. En die tekent vervolgesn een oog van pakweg 6 cm lang en 3 cm breed op mn been en zegt : "Zo dat wordt het ongeveer." Wordt wel lelijk hoor...

Een half uur, 6 verdovingsspuiten, 6 onderhuidse en 6 bovenhuidse hecthingen later, was ik klaar. Tijdens het hechten was het nog niet helemaal goed verdoofd, dus hij heel blij: Als je het niet meer trekt, spuit ik er nog een verdoving in hoor... Nou nee naai maar gewoon door want dit doet minder zeer dan zo'n *** verdovingsspuit :S

Nu ben ik dus weer netjes aan elkaar gemaakt, heb ik een deuk in mijn been erbij en een afspraak voor 15 mei... Hoop maar dat het niks is. Ik vind het nu echt wel genoeg!

Klaar ermee!

Ja ik ben er echt helemaal klaar mee!!! Waarmee dan wel?

Nou, met het infuus! Afgelopen woensdag mocht het infuus er uit, en sindsdien loop ik weer rond zonder slangetjes aan mijn lijf!!

Heeft het geholpen?

Nou... niet echt. Wat betreft het groene slijm, en het vele hoesten heeft het wel wát geholpen, maar niet echt heel veel. Wat betreft benauwdheid, die is zo mogelijk nog erger geworden. Het volet als een soort benauwdheid die niet meer weg gaat... het ligt niet aan het slijm enzo, het voelt als een astmatische benauwdheid. Heel erg piepen (haast constant) en hijgen bij de minste of geringste inspanning.

Gelukkig gaat het vandaag voor het eerst iets beter, dus misschien heeft het nog een nawerking... Dat hoop ik dan maar!!

Achja, misschien helpen die Push-up Bh's die ik sinds woensdag weer kan dragen ook niet echt... :)

FF Stemmen!

Dit is weer zo'n nutteloze oproep maarrr ik wil jullie toch even vragen om te stemmen op Peter!! Peter was, toen ik nog in het Deventer ziekenhuis, kinderafdeling lag, een van de weinige broeders!! We hadden er namelijk welgeteld drie!

Deze Peter is een ontzettend aardige man, zorgt altijd goed voor je en is een heel goede verpleeg! Nou heb ik m al een paar jaar niet gezien, maar toch wil ik jullie vragen om even te stemmen voor hem, zodat hij Verpleger van het jaar word!! Want dat verdient hij zeker!!

Infuuspomp-uitspraken

Reacties die je op je thuis-infuuspomp kan krijgen:

Wat is dat?

Wat doet de auto raar?*

Ik hoor water stromen!

..., volgens mij moeten we toch maar een nieuwe computer kopen, deze doet zo gek!

Maak jij dat geluid?

Iemand nog meer leuke?

*Dit wil niet zeggen dat je auto niet kapot is als het geen geluid maakt...

Aan de (water)kant

Voor de derde keer in 2,5 jaar is onze auto weer eens weggesleept door wegenwacht. De vorige twee keer was maar liefst 2 keer in 1 vakantie, in Italië. Dit keer schijnt het een iets ernstiger duurder grapje te zijn.

Vanmiddag waren we op weg naar mijn opa en oma. Rick en ik zaten in een andere auto (wij zouden savonds nog doorgaan naar een andere verjaardag) en mijn ouders in die van hun, dus het is van horen zeggen;) Wij waren net iets eerder vertrokken en net iets eerder bij het stoplicht, dus wij lagen al een heel stuk voor op hun. We hebben ze nog de kans gegeven ons in te halen, maar het is ze niet gelukt:P Vervolgens zijn wij de A1 opgegaan, wat volgens de TomTom sneller was, mijn ouders gingen via binnenweggetjes. Je moet toch iets doen om die reis wat spannender te maken.

Halverwege kreeg ik een smsje van Suzanne: "Bel ff." Bleken ze aan de kant te staan met pech!! Ze waren lekker aan het rijden, toen plots de motor uit viel. Van t ene ogenblik op t ander deed ie het niet meer. Langzaam naar de kant manouvreren was het enige wat mogelijk was.

Het is niet moeilijk te raden dat wij als eerste bij Opa en Oma aan kwamen. Na Route Mobiel te hebben gebeld, teruggesleept geworden naar Brummen en een reserveauto te hebben gekregen kwamen ze ruim 2 uur later binnen.

Tip 1: Koop geen Renault

Tip 2: Zorg dat je altijd met 2 auto's gaat:P (En dan zorgen dat je in de goede auto zit;))

Tip 3: Koop Geen Renault

Weer Thuis

Hoera, ik ben weer thuis!! Eigenlijk al sinds dinsdag maar ik was te druk lui.

Maar ik ben weer thuis dus. Het gaat wel weer redelijk, nog niet fantastisch maar dat verwacht ik ook niet meer... Ik ben wel tevreden met wat ik nog wel kan, en hopelijk blijft dat nog wel even!!

Bedankt voor de kaarten overigens, ze waren erg leuk!!

Het ziekenhuis - aflevering 44

Nou daar was ik weer!! Terug in het ziekenhuis. Voor mijn gevoel al weer een tijd geleden. Nou ben ik ook maar liefst 4 maanden thuis geweest, voor mij een hele tijd! En al die tijd heb ik me eigenlijk ook wel goed gevoeld!! Waarom dan nu toch in het ziekenhuis? Nou de laatste paar weken ging het wat minder, ik had een pillenkuur en die deed wel iets, maar zo gauw ik er mee klaar was begon het hoesten weer en erger. Ook werd ik de laatste dagen steeds maar benauwder, en ik kon haast de trap niet meer op. Ook zag ik als een berg op tegen eventjes boodschappen doen. Ik had het misschien nog wel even vol kunnen houden maar dan was ik waarschijnlijk heel slecht hier weer terecht gekomen, en met 5 mei (Rick zijn vejaardag) en 19 april, de LO2008 in het vizier kan ik dat natuurlijk niet hebben! Want het is namelijk als volgt:

Een tijdje geleden werde mijn moeder en ik gevraagd of wij wilden helpen bij de workshop van Jan, hij was bang dat hij het niet vol zou kunnen houden, of in een erger geval, hij in het ziekenhuis zou liggen. Dat wilden wij wel.
Waar we echter geen rekening mee hadden gehouden is het feit dat hij er ook wel eens helemaal niet meer kon zijn, uberhaupt!! Maar men ging er van uit dat we hem ook daarbij zouden vervangen blijkbaar, want opeens stond ónze naam in de planning, ipv van die van Jan!

Ik heb er wel even over getwijfeld, oa was ik bang dat ik het niet zo goed zou kunnen als Jan, ik keek toch wel tegen hem op! Hij was "the man"! Maar besloten om het toch wel te doen, ik vind het een hele eer om hem te mogen vervangen!

Dan nog even leuk nieuws: Er zijn afgelopen 2 weken maar liefst 3 mensen weer getransplanteerd!! Dat biedt hoop voor de toekomst!!:D

En een klein beetje humor:



Mijn ziekenhuisadres:

Tamara Magdelijns
B3West, kamer 31
Postbus 85500
3508 GA Utrecht