A-pe-Tsjoe!

A-pe-tsjoe! A-pe-tsjoe! - A-pe-tsjoe!’ Wat was dat nu, Pinkeltje schrok er zelf van en de muisjes schrokken ook.

‘A-pe-tsjoe! Ape-tsjoe! Ape-tsjoe,’ deed Pinkeltje weer.

Och, och, wat was die Pinkeltje verkouden geworden. Telkens en telkens moest hij weer niezen en dan kwamen er traantjes in zijn ogen. Neen hoor, Pinkeltje was erg verkouden en daarom bleef Pinkeltje maar stil in zijn muizenholletje zitten. (uit:"De avonturen van Pinkeltje")

Ik weet niet wat het is. Eerst dacht ik aan een gevalletje hooikoorts. Veel niezen, een loopneus, jeuk in mijn neus en gehemelte en tranende ogen zijn dé tekenen van hooikoorts. Volgens de hooikoortsberichten zou dit ook mogelijk moeten zijn, ook al is het pas februari.

Vandaag is het niet veel anders, en ik voel me best beroerd. Ik hoop nog steeds dat het hooikoorts is en geen verkoudheid. Anders kan je er de donder op zeggen dat ik volgende week weer een bezoekje kan brengen aan afdeling B3West. En laat ik daar nou echt helemáál geen zin in hebben!! (Wanneer wel!?)

Daarom nu maar naar bed, en hopen dat het morgenochtend minder is!