Busy Birthday

Rick mocht bij me slapen woensdag op donderdag, dus hij zorgde dat hij er tegen het avondeten was, zodat 's avonds lekker uit eten konden gaan. Beide een overheerlijk biefstukje gehad. Rick had de zijne doorbakken as usual en zelfs die was heerlijk. (Dat scheelt voor na de transplantatie) Mijn biefstukje was heerlijk mals en roodroze, zoals een biefstuk behoort te zijn.

Als kadootje voor mijn verjaardag mocht ik die nacht ook zonder sonde slapen, zodat ik geheel slangvrij was! En toen was het 12 uur!! Gewapend met Confetti pistool en mondkapje slopen we de gang op om vervolgens de zusters ontzettend te laten schrikken! Nadat we de zusterpost ook vol confetti hadden geschoten besloten de zusters om toch maar even voor mij te gaan zingen. Na gezellig even gekletst te hebben gingen we toch maar naar bed, want we hadden een drukke dag voor de boeg!!

Allereerst werd ik om kwart voor negen zingend uit mijn bed gehaald door de dagdienst, want om 9 uur moest ik bij de vetmeting zijn. Na een uurtje Friends, een douchebeurt en een lunch kwam de eerst gast al, en later op de middag kwam bijna de hele familie aanzetten. (ouders, zusjes+aanhang)

We hebben taart gegeten, lekker gekletst, en ik kreeg mijn wens maaltijd (zalm, frietjes en worteltjes) Het was heerlijk! Daarna ben ik even gaan slapen, en de rest ging naar het restaurant beneden waar wij later ook heen zouden komen. Zodoende heb ik ook nog wat biefstuk, frietjes en cola meegepikt.

Het was een heerlijke dag, met ontzettend veel gelach, kadootjes en kaarten. Al met al (over vier dagen verdeeld) heb ik maar liefst 265!! kaarten gekregen, waarvan 152 op de donderdag zelf. Zou het in het Guiness Record Book kunnen?;)

En dat is 23...

Nog niet, bijna!! Waar heb ik het nu over? Over mijn verjaardag natuurlijk.

Vorig jaar ging het zo slecht dat ik er haast van overtuigd was dat het mijn laatste verjaardag zou zijn! En toch ben ik er nog steeds, dus wie weet wat volgend jaar brengt!!:D

Eigenlijk zorg ik er altijd voor dat ik met de feestdagen uit het ziekenhuis ben, goedschiks of kwaadschiks. Nu is dat niet altijd gelukt, vooral met Sinterklaas lig ik nog regelmatig in, maar Kerst, Nieuwjaar of zeker mijn verjaardag heb ik tot nu toe altijd buiten het ziekenhuis gevierd.]
Maar eens moet de eerste keer zijn, en daarom vier ik mijn verjaardag a.s. donderdag de 22e voor de eerste keer in het ziekenhuis! Leek me wel eens leuk ;) En misschien een recordaantal kaartjes? Help mee!!

Wat pred-niet-son doen kan

Afgelopen donderdag werd ik wakker en ik had even geen idee waar ik was. Alles was nat van het zweet en ik was heel duizelig. Het eerste wat ik me in me opkwam was: HYPO HYPO HYPO*! Natuurlijk meteen mijn bloedsuiker gemeten, en ja hoor! Hij was 1.4 mmol**! Dit was veel te laag, dus ik heb meteen maar een pakje nutridrink gedronken. De verpleegkundige die me wakker maakt zei ook dat ik onzettend wit was. Meteen maar even schone kleren aan gedaan, want alles was nat. Tot mijn moeder kwam zat ik de hele tijd te rillen, en wilde ik alleen maar slapen, blijkbaar was ik nog niet helemaal uit de hypo-roes. Ook was mijn temperatuur heel laag, 36.2. Toen mijn moeder kwam bleek ik dus nog steeds in hypo-staat te verkeren, maar na een glaasje cola en wat koekjes, en een gezellig gesprek met mijn moeder werd ik eindelijk warmer en begon ik me wat beter te voelen.

Maar waar kwam die hypo nu vandaan?? Na een blik op mijn nachtkastje te hebben geworpen kwam ik tot de conclusie dat ik vergeten was mijn prednison die avond ervoor in te nemen*** (bij deze, ik neem hem NU in)Ik heb door de dag heen nog een paar keer een hypo gehad, gelukkig waren dit kleintjes, en ging het met wat cola snel over.
Dat is een wijze les geweest, die vergeet ik dus nooit meer!! Pff wat kan je je daar rot door voelen zeg.

*

**De normaalwaarde van je bloedsuiker ligt tussen de 4 en de 8 mmol

***Prednison is een medicijn wat ontstekingremmend werkt. Als bijwerking doet het je bloedsuikers enorm stijgen. Daar moet je dus goed op letten! En als je het een keer vergeet.. zie hierboven;)

Time flies, sometimes

Deze week ging voor mijn gevoel redelijk snel voorbij. Allereerst was er natuurlijk vorige week mijn moeders verjaardag! Die hebben papa, mama, ik, Rick en mn tante hier gevierd met een heerlijke appeltaart. Afgelopen weekend vierde mama het met de rest, maar ja daar kon ik helaas niet bij zijn!

Verder is er niet zo veel bijzonders gebeurd deze week, Rick is natuurlijk blijven slapen, en dat was weer heel gezellig:) Mijn CRP (ontstekingswaarde) gaat ook netjes naar beneden, dus dat is een goed teken! Verder kijk ik zo lekker mijn series (Grey's Anatomy ea) en speel ik spelletjes met het bezoek.

Mijn gewicht neemt nog steeds een beetje toe, dus we gaan weer eens een vetmeting doen aankomende vrijdag. Ben Benieuwd wat daar uit komt, ik denk dat die wel verbetert is sinds de vorige keer, toen was ik zo dun! Hopelijk mag er een keer een nachtje sondevoeding vanaf! Want zo prettig is dat nou ook weer niet!

Verder gaan mijn suikers ook weer naar beneden. Dat is natuurlijk prettig want dan kan ik meer eten! Aan de andere kant is het ook wel lastig, want ik kom vaak in een hypo terecht, ook snachts. Dat betekent dat ik mijn insulinepompje weer moet aanpassen, ik blijf bezig!

Maar al met al gaat het dus wel weer een stukje beter. De HUI aanvraag is ook weer goed gekeurd, want mijn CO2 waarde in mijn bloedgas was helaas wel wat slechter geworden. Misschien had ik wel gewoon een slechte dag, want verder voel ik me niet slechter.

Laatst heb ik gehoord dat een vriendin van mij mijn verhaal in het zondagsblad van de kerk had gezet, waardoor ik nu heel veel kaartjes van onbekenden krijg. Hartstikke leuk natuurlijk!

Wat dat betreft: Ik krijg ook wel eens reacties waar geen naam, of alleen de voornaam onder staat. Nu vind ik reacties heel leuk, maar ik vind het nog leuker als ik ook weet van wie ze komen. Vinden jullie het erg om je naam en de eerste letter van je achternaam onder je bericht te zetten? Ik ken namelijk veel mensen met dezelfde voornaam, dat is best lastig dan.

Nou, ik ben benieuwd wat komende week weer brengt!! Op naar de 16e week!

Kaartjes!!

"Ben je eindelijk op gewicht, moet je wachten tot je een ons weegt."

Zo opende een van de vele kaartjes die ik al heb gekregen zich. Ik vond het briljant gevonden!! Ook de rest die al een kaart heeft gestuurd, hartelijk bedankt, het doet me erg goed om te weten dat er zoveel mensen zijn die aan me denken! Super!!

Nou, verder gaat het wel redelijk, ik heb het idee dat de antibiotica aanslaat, al kan ik het niet met zekerheid zeggen. Ook voel ik me wel wat vrolijker dan vorige week, maar leuk is anders.

Ik weeg nu (ja, schrik niet!) maar liefst 52 kilo, en dat is meer dan ik de afgelopen drie jaar heb gewogen!! Voor mij een hele mijlpaal dus!! En, nee dat ligt helaas niet aan het heerlijke eten van het UMC, maar aan de sonde voeding helaas. Waar ik gewoon, zonder een nachtje respijt mee door moet gaan van de dokter (he verdrolleme:P) Wat ik dan ook maar braaf doe, want braaf ben ik stiekem wel.

En nu, maar verder wachten...

En nu?

Ik heb al even niet meer geblogd, gewoon omdat ik er geen zin in had, geen puf voor had. Ik sta/zit/lig nog steeds te wachten, al bijna 13 weken, en je weet nooit hoelang het nog gaat duren, dat is ook het frustrerende. Ik ben ook niet altijd even vrolijk, helaas voor het bezoek.
Soms heb ik een dip, zoals afgelopen week een paar keer is voorgekomen. Dit kwam denk ik ook omdat ik me niet zo oke voel, ik ben weer benauwder, heb meer slijm en het zit vooral heel erg vast.
Daarom zit ik vanaf dinsdag alweer aan het infuus. Hopelijk helpt dat wat, en wordt de benauwdheid wat minder. Ik slaap ook erg slecht, ik maak me druk om dingen, zoals de (mexicaanse) griep enzo. Daarom ben ik nu even in een wat mindere bui. Het (zomer)zonnetje komt wel weer boven water maar het is even afwachten wanneer.