It's a Miracle!!

Twee weken geleden kreeg mijn zus(je) (Suzanne) een klein ongeluk(je). Zij viel, met 6 anderen, van een barkruk(je) af. Die 6 anderen vielen op haar nek(je) en dat vond het nek(je) niet zo fijn. Suzanne kon haar nek(je) niet meer bewegen en er werd gauw een ambulance(tje) gebeld. Snel een kraag(je) om bij het zus(je) en er werd met gezwinde spoed (pak m beet: 140 km/u) naar het ziekenhuis(je) in Leeuwarden gereden. (Zij was namelijk op zeilkamp(je))

Aldaar aangekomen werden er van Suzanne wel 100 röntgenfoto(otje)s gemaakt. Uit die foto(otje)s dat ze gelukkig haar nek(je) niet gebroken had, maar hij was wel zwaar gekneusd en sindsdien zit ons zus(je) in een rosltoel(tje). Gelukkig mocht ze wel op het kamp(je) blijven. Ze kon verder ook niet veel meer dan eten en slapen. Met het lopen viel ze om, en haar nek(je) kon ze verder niet draaien.

Thuis gekomen ging het niet echt veel en snel beter met Suzanne, dus direct maandag gingen zij en mijn vader(tje) naar het/de huisarts(je) toe. Hij vond dat Suzanne een fysio(otje) nodig had en aldus gebeurde.

Een week(je) later schoot het nog niet op, dus Suzanne ging met mijn mama naar de EHBO (Hier kan je met alle goede wil geen verkleinwoord van maken. Dat doet geen recht aan de EHBO). Op de EHBO was er een dokter(tje) die meende dat Suzanne maar in het ziekenhuis(je) moest liggen tot ze iig weer een beetje kon lopen. Ook meende hij dat het miss tussen de o(o)r(tj)en(es) zat (Dit is een heel lástig verkleinwoord). Daarom werd ze in het ziekenhuis(je) bezocht door een psycholoog(je), een fysio(otje) en een kinderarts(je).

De/het fysio(otje) leerde Suzanne schuifelen, want als ze haar voeten niet optilde viel ze niet om, wat voor de/het dokter(tje) goed genoeg was om haar weer naar huis(je) te sturen. Ze weten ook niet wat ze willen daar! Nou goed en wel,na 2 weken fysioen was er nog niks gebeurd en besloot men dat men een Manueel Therapeut(je) erop wilden zetten. En dát hadden ze nou eerder moeten doen! Nadat hij wat bekeken en gekraakt had zetten ze Suzanne op een loopband(je). En zie!! Ze kon weer lopen zonder om te vallen! Dus sinds vanmiddag ziet het er weer een stuk zonniger uit!

Dus zoals het leuke Tower meneertje in London ooit eens tegen mij zei toen ik uit mijn rolstoel opstond:"It's a Miracle!!"

En dat ís het!

Mijn zus(je) is natuurlijk geen zus(je) meer. Zij is namelijk al enige tijd 15 cm groter dan ik. Maar aangezien ze nog steeds 6 jaar jonger is, is ze toch ons kleine zusje. Daarom dit verhaal, dan kan je zelf kiezen hoe je het wil lezen;)