Dipje

De bekende dipdag is aangebroken voor Tamara. Dit is wat iedereen meemaakt die een zware operatie heeft ondergaan. Na een periode van herstel volgt na enkele dagen een dag (of meer...) waarop je je enorm rot voelt. Al enkele nachten slecht geslapen, pijn, het gevoel dat je sneller vooruit wilt dan je lichaam toelaat, het hoort er allemaal bij. Wel erg vervelend om mee te maken; het liefst zie je Tamara natuurlijk in goede doen.
Wat ook erg vervelend is, dat Tamara af en toe een behoorlijke hypo heeft. Zojuist gebeurde dat ook, en het duurde vrij lang om haar daar weer uit te krijgen. Veel snelwerkende suikers achter elkaar hielpen maar zeer langzaam. En als je dan weer 'op niveau' bent, krijg je vaak, zoals Tamara nu, een knallende hoofdpijn en val je als een blok in slaap.

Toch zijn we niet ontevreden. Zojuist een gesprekje met de arts gehad en die geeft ook aan dat het herstel, ondanks de dip, goed verloopt. Vanochtend is ze met een rolstoel naar de rontgen geweest om foto's te maken. De long die nog niet geheel uitgevouwen was, ziet er nu ook goed uit. Gisteren is de derde drain er uit gegaan en het plan is om vandaag ook de vierde te verwijderen!
Ook wij worden dus heen en weer geslingerd tussen goede hoopvolle berichten en de concrete situatie van Tamara die zich lamlendig voelt. Dit vertellen ze altijd van te voren, dus je weet het al wel dat het zo zal gaan, maar toch. Je wilt altijd sneller.....