09 september 2010

Weer een dag verder

Uiteindelijk was vandaag een beetje vergelijkbaar met gister. Een lange nacht, gevolgd door een erg drukke ochtend. Het valt niet mee om alles in een goede balans te krijgen.  Op de afdeling is de medicatie weer een beetje anders dan op de IC, en dat betekent dat er verschillende dingen nog steeds niet goed ingeregeld zijn. De bloedsuikers worden nogal in de war geschopt door de hoeveelheid prednison, en ook morfine schijnt, behalve de bijwerkingen, ook zijn invloed te hebben op het algehele welzijn (verstopping bijvoorbeeld).
Het opgehoopte vocht in armen en benen zit er nog steeds ondanks de plaspil die Tamara vanmiddag heeft gekregen.  Jammer dat de katheter eventjes zijn werk niet goed deed, waardoor een vreselijke drang een tijdje het gelukzalige gevoel overheerste. Uiteindelijk is het wel gelukt.
Verder meldt Tamara dat wij een beetje te negatief over de morfine schreven. Zij vindt het geen naar spul, maar het vervelende is dat ze er zo suf van wordt.
Vanavond hebben we gezellig wat zitten praten. Na een half uurtje wordt ze dan wel weer erg moe. Wij vinden onze Tamara echt een kanjer!

Tot slot: hoewel Tamara het echt wel leuk zou vinden, kan ze helaas nog geen bezoek ontvangen. Het is echt te druk en te zwaar, en bovendien is ze kwetsbaar (nog te weinig afweersysteem). Ook wij als familie gaan slechts bij toerbeurt naar binnen. Sorry, nog een tijdje geduld dus!

PS: omdat we hier veel vragen over krijgen, willen we nog even melden dat de blog steeds door andere familieleden wordt geschreven.  Misschien kunnen jullie er een raadspelletje van maken in jullie reacties... ;-)

12 opmerkingen:

  1. Zo, nog snel even jullie bericht over/met Tamara gelezen.
    Het gaat er steeds wat beter/positiever uitzien.
    Maar het herstel gaan stapje voor stapje.
    En toch vind ik dat het verbazend snel gaat. Na 2 zware operaties doet ze het hartstikke goed.

    Ik zal morgen weer een kaart op de bus doen.
    Altijd gezellig om de kamer wat op te fleuren, toch?

    Voor nu wens ik jullie allemaal een goede nachtrust!

    groetjes Alida

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Tamara, neem lekker je tijd. Bezoek komt vanzelf, probeer lekker aan te sterken. Volgens mij heb je een prima team om je heen van familie en vriend(en). Ik hoop dat je lekker slaapt de komende nacht(en). Duim voor je!

    Liefs,

    Koen

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Anoniem1:39 a.m.

    hoi tamara.

    ook ik vind dat jij een kanjer bent,je mag heel trots zijn op je zelf.
    ik kan mij ook voorstellen dat je het moeilijk vind dat er iemand overleden is waar jij de longen van heb gehad,maar die persoon heeft jou en misschien wel anderen een nieuwe toekomst gegeven,en denk dat hij of zij daar heel blij mee zou zijn,en de familie van die persoon hier misschien wel iets aan heeft met het verwerken en rouwen.
    voor jou ben ik heel blij dat jij een nieuwe toekomst heb.

    voor de familie ook petje af,knap hoor hoe ook jullie met alles om gaan.

    ik hoop dat jij een beetje een goede nacht heb gehad.

    liefs groetjes marion.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Hey Tamara en familie,
    blij om te lezen dat er iedere keer wat vooruitgang in zit, wel erg vervelend van de pijn! Hele veel sterkte en zet 'm op!
    Veel liefs Claudia

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Hee meis,

    Wat doe je het toch super! Doe vooral rustig aan, de visite kan wel even wachten :-).

    Dikke knuffel,

    Ralf en Laura

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Hee meid, je doet het echt super goed! Knap snel op! En geniet van het nieuwe setje! Succes meid, en doe lekker rustig aan!

    Knuffel van Saskia!

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Anoniem12:26 p.m.

    Heyy Tamara en de rest, wat balen dat alles qua medicijnen nog niet helemaal lekker zit. en dat de catheter t niet deed, pff die overheersende drang is idd erg naar. en tsja de morfine..aan de ene kant is het misschien ook wel fijn dat je zo duf bent...ik heb t ook gehad..en kan me later niks meer herinneren van pijn enzo. dat vergeet je gewoon...ik tenminste. en als je heel fit bent dan wil je op een gegeven moment misshcien meer dan je lichaam kan en dan valt je lichaam je misschien weer tegen. verder is de verstopping en verslaving wel kut van de morf.
    ik heb toen in utrecht veel te veel slaapmiddelen gekregen en raakte totaal onge-emotioneerd. dus ook niet meer lachen. was echt kut. maar goed ik vind dat je t allemaal super doet! kop op meid!
    succes de komende tijd!
    Liefs esmé en jelmer

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Beste Tamara, wat in je weblog geschreven is komt bij mij zeer herkenbaar over. De eerste weken was al dat functionele en noodzakelijke bezoek vanuit de medische kant voor mij ook heel belastend. Ik heb destijds gevraagd een 'tijdslot' in te stellen waarmee ik 's-middags gewoon anderhalf uur niet gestoord kon worden (met een bordje op de deur). Ik had dan ik elk geval even echt rust.

    Van de morfine heb ik destijds trouwens genoten. Het was heerlijk om totaal onzinnige maar vaak mooie beelden en geluiden te zien en te horen. In één van de eerste dagen op de afdeling heb ik zelfs gevraagd of de wat harder spelende radio bij de buren uitgezet kon worden omdat ik even wilde slapen. Die radio was er echter niet! De muziek werd kennelijk ergens in mijn 'onderbewuste' geproduceerd.

    Op naar verder herstel!

    Groetjes, Paul van den Elsaker

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Laura de Haan3:54 p.m.

    Lieve Tamara, je bent een topper!! Las net bij Judith dat je weer even naar de OK moest. Hopelijk is het allemaal meegevallen, en kun je nu weer veel stappen voorwaarts. Ik denk aan je!!
    Liefs, Laura

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Anoniem4:09 p.m.

    Hallo Tamara en familie,
    Voor mijn werk ben ik betrokken bij orgaandonatie (nadat ik privé ook al eens van redelijk dichtbij had meegemaakt hoe belangrijk het is). Het is behoorlijk indrukwekkend om te volgen hoe het nu met je gaat. Veel sterkte en gezondheid!
    Nienke Doeve

    BeantwoordenVerwijderen